Μόλις είχα (ξανά)βρει το Believe της Cher και θυμήθηκα το Ζοο (club) στις δόξες του… Άσματα με αυτό τον τίτλο πολλά. Site όμως, αμφιβάλλω…
Δεν είμαι τόοοσο θρήσκος, αλλά έχω τις επιφυλάξεις μου περί θρησκείας… Το συγκεκριμένο site το βρήκα κατά λάθος - πίστευα ότι θα είχε links για την Cher.
Οι αναρτήσεις λιγοστές, και ακόμα πιο λιγοστά γραφικά (η φώτο με την μελισσούλα στον ανθό της αμυγδαλιάς είναι τόσο ρετρό όσο και οι ανεμόμυλοι του πρωταρά για καθομοίωση τουριστικού προϊόντος).
Στην κεντρική σελίδα το site αναφέρει:
Mπορείς, όμως, και μόνος σου, χωρίς «μεσίτες» και «αντιπροσώπους», να πλησιάσεις και να γνωρίσεις τον Θεό, όταν, σε μια ήσυχη ώρα, με ταπεινό πνεύμα και με πίστη, απευθύνεις τούτα περίπου τα λόγια στον παντοδύναμο Θεό: «Oυράνιε Πατέρα και Θεέ μου, έρχομαι μπροστά Σου, στο όνομα του Iησού Xριστού.
Παραδέχομαι ότι είμαι ένας αμαρτωλός, που σύμφωνα με το νόμο Σου και τη δικαιοσύνη Σου, αξίζω τον θάνατο του σταυρού και την αιώνια καταδίκη Σου. Όμως, τούτη την ώρα, μετανοώ ειλικρινά για όλο το αμαρτωλό μου παρελθόν και πιστεύω ότι ο Iησούς Xριστός τιμωρήθηκε με σταυρικό θάνατο, αντί για μένα, για να ικανοποιήσει τη δικαιοσύνη Σου και το νόμο Σου. Στο σταυρό του Γολγοθά έγινε ο καθαρισμός και η συγχώρεση των αμαρτιών μου. Aκόμα πιστεύω ότι ο Xριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, για να μου χαρίσει την αιώνια ζωή, τον Oυράνιο Παράδεισο στην παρουσία Σου.
Tώρα, Σ' ευχαριστώ, Πατέρα, γιατί με άκουσες και μ' έκανες ένα δικό Σου παιδί και μου χάρισες σήμερα μια καινούργια ζωή. Bοήθησέ με τώρα πια, να βαδίζω τον στενό αλλά άγιο δρόμο Σου, μελετώντας τον άγιο λόγο Σου (την Aγία Γραφή), προσευχόμενος στο όνομα του Iησού Xριστού, ενωμένος μαζί Tου, λατρεύοντας και δοξάζοντας Eκείνον, και Eσένα τον Πατέρα Θεό και το Πνεύμα Σου το Άγιο. Aμήν»
Το ότι η θρησκεία είναι κάτι προσωπικό, και δεν είναι στην έγκριση του καθενός, το καταλαβαίνω. Στο ότι δεν χρειάζεσαι «μεσίτες» για να βρεις το Χριστό μέσα σου, το πράττω. Μάλιστα, όποτε μου γουστάρει πάω και ανάβω το κεράκι μου, κάνω το σταυρό μου και τη προσευχή μου και αποχωρώ, και όχι όποτε Κυριακή και Πάσχα να ντύνομαι στα γιορτινά για να δείχνω ότι είμαι θρήσκος.
Το ότι όμως πρέπει να βρω λίγη ώρα την ημέρα για να παραδεχτώ τις αμαρτίες μου, δεν το καταλαβαίνω…
Όχι πως φταίει το συγκεκριμένο site. Προς Θεού, τα παιδιά εκφράζονται, όπως και οποιοσδήποτε άλλος. Αλλά επειδή αυτό περί αμαρτίας το ακούω εδώ και κάτι χρόνια, κάποιος να μου εξηγήσει – τι εστίν αμαρτία? Η μάλλον τι δεν εστίν αμαρτία?
Ο Κουλίας είναι αμαρτωλός? Ο Μολέσκης είναι αμαρτωλός?
Αυτός που παρωδίασε το Πιστεύω εις έναν Θεόν, σε Πιστεύω εις έναν Φραπέ είναι αμαρτωλός? Ή μήπως θα τον αφορίσουμε, να περιμένουμε να πεθάνει και μετά να τον επαναΧριστιανοποιήσουμε?
Ο Καζαντζάκης ήταν αμαρτωλός και τον αφόρισαν, και μετά τον ξι-αφόρησαν? Ο Dan Brown και τα Da Vinci του?
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου (and may our blood become avlajin) τεως pash-developer Πάφου, νυν χαμηλοβλεπούσα ανακατώστρα, ο οποίος θέλει να βγει Πρόεδρος Δημοκρατίας και μας το παίζει Μακάριος ο Β΄ και ανακατώνεται στα πολιτικά τι είναι? Αμαρτωλός? Ή μήπως κατ’εικόνα και καθ’ ομοίωση?
Όταν ήθελα να βαφτίσω την πουρέκκα μου Ελλήνικό μέν, μη-Χριστιανικό δε, όνομα τι ήμουν?
Όταν έμαθα ότι η κολυμβήθρα συμβολίζει τον τάφο των αμαρτιών – μα για ένα 8μηνο αγγελούδι – και γελούσα?
Ή μήπως όταν με πληροφόρησαν ότι ο Χριστιανισμός δεν αναγνωρίζει τους ομοφυλόφιλους, αλλά το Βατικανό και οι πλείστες ιερατικές σχολές σφύζουν από «κρούσματα» ομοφυλόφιλων…? (κοινώς αν δεν …δεν δικαιούσαι να πεις Χριστός Ανέστη?)
Ο Αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω (μην σπρώχνεστε όλοι θα χωρέσουμε)…
(τα πάραπανω γράφτηκαν με αφορμή την μονόλεπτη παραμονή μου στο site http://www.believe.gr/ )
