ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ....

Ναι πηγα διακοπες...?
Που πήγα...? Στο Hamptons!

Eπεστρεψα. Σύντομα θα παλάρω. Watch this space.
Στο μεταξυ ακούω το ακόλουθο και χαλαρώνω,

με ενα ηλιοβασίλεμα αγκαλιά,
με μια ηλιακτίδα για προσκεφάλι....

Τον Εξαψαλμο....

Μόλις είχα (ξανά)βρει το Believe της Cher και θυμήθηκα το Ζοο (club) στις δόξες του… Άσματα με αυτό τον τίτλο πολλά. Site όμως, αμφιβάλλω…

Δεν είμαι τόοοσο θρήσκος, αλλά έχω τις επιφυλάξεις μου περί θρησκείας… Το συγκεκριμένο site το βρήκα κατά λάθος  - πίστευα ότι θα είχε links για την Cher.

Οι αναρτήσεις λιγοστές, και ακόμα πιο λιγοστά γραφικά (η φώτο με την μελισσούλα στον ανθό της αμυγδαλιάς είναι τόσο ρετρό όσο και οι ανεμόμυλοι του πρωταρά για καθομοίωση τουριστικού προϊόντος).

Στην κεντρική σελίδα το site αναφέρει:

Mπορείς, όμως, και μόνος σου, χωρίς «μεσίτες» και «αντιπροσώπους», να πλησιάσεις και να γνωρίσεις τον Θεό, όταν, σε μια ήσυχη ώρα, με ταπεινό πνεύμα και με πίστη, απευθύνεις τούτα περίπου τα λόγια στον παντοδύναμο Θεό:
«Oυράνιε Πατέρα και Θεέ μου, έρχομαι μπροστά Σου, στο όνομα του Iησού Xριστού.

Παραδέχομαι ότι είμαι ένας αμαρτωλός, που σύμφωνα με το νόμο Σου και τη δικαιοσύνη Σου, αξίζω τον θάνατο του σταυρού και την αιώνια καταδίκη Σου. Όμως, τούτη την ώρα, μετανοώ ειλικρινά για όλο το αμαρτωλό μου παρελθόν και πιστεύω ότι ο Iησούς Xριστός τιμωρήθηκε με σταυρικό θάνατο, αντί για μένα, για να ικανοποιήσει τη δικαιοσύνη Σου και το νόμο Σου. Στο σταυρό του Γολγοθά έγινε ο καθαρισμός και η συγχώρεση των αμαρτιών μου. Aκόμα πιστεύω ότι ο Xριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, για να μου χαρίσει την αιώνια ζωή, τον Oυράνιο Παράδεισο στην παρουσία Σου.
Tώρα, Σ' ευχαριστώ, Πατέρα, γιατί με άκουσες και μ' έκανες ένα δικό Σου παιδί και μου χάρισες σήμερα μια καινούργια ζωή. Bοήθησέ με τώρα πια, να βαδίζω τον στενό αλλά άγιο δρόμο Σου, μελετώντας τον άγιο λόγο Σου (την Aγία Γραφή), προσευχόμενος στο όνομα του Iησού Xριστού, ενωμένος μαζί Tου, λατρεύοντας και δοξάζοντας Eκείνον, και Eσένα τον Πατέρα Θεό και το Πνεύμα Σου το Άγιο. Aμήν»

Το ότι η θρησκεία είναι κάτι προσωπικό, και δεν είναι στην έγκριση του καθενός, το καταλαβαίνω. Στο ότι δεν χρειάζεσαι «μεσίτες» για να βρεις το Χριστό μέσα σου, το πράττω. Μάλιστα, όποτε μου γουστάρει πάω και ανάβω το κεράκι μου, κάνω το σταυρό μου και τη προσευχή μου και αποχωρώ, και όχι όποτε Κυριακή και Πάσχα να ντύνομαι στα γιορτινά για να δείχνω ότι είμαι θρήσκος.

Το ότι όμως πρέπει να βρω λίγη ώρα την ημέρα για να παραδεχτώ τις αμαρτίες μου, δεν το καταλαβαίνω…

Όχι πως φταίει το συγκεκριμένο site. Προς Θεού, τα παιδιά εκφράζονται, όπως και οποιοσδήποτε άλλος. Αλλά επειδή αυτό περί αμαρτίας το ακούω εδώ και κάτι χρόνια, κάποιος να μου εξηγήσει – τι εστίν αμαρτία? Η μάλλον τι δεν εστίν αμαρτία?

Ο Κουλίας είναι αμαρτωλός? Ο Μολέσκης είναι αμαρτωλός?

Αυτός που παρωδίασε το Πιστεύω εις έναν Θεόν, σε Πιστεύω εις έναν Φραπέ είναι αμαρτωλός? Ή μήπως θα τον αφορίσουμε, να περιμένουμε να πεθάνει και μετά να τον επαναΧριστιανοποιήσουμε?

Ο Καζαντζάκης ήταν αμαρτωλός και τον αφόρισαν, και μετά τον ξι-αφόρησαν? Ο Dan Brown και τα Da Vinci του?

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου (and may our blood become avlajin) τεως pash-developer Πάφου, νυν χαμηλοβλεπούσα ανακατώστρα, ο οποίος θέλει να βγει Πρόεδρος Δημοκρατίας και μας το παίζει Μακάριος ο Β΄ και ανακατώνεται στα πολιτικά τι είναι? Αμαρτωλός? Ή μήπως κατ’εικόνα και καθ’ ομοίωση?

Όταν ήθελα να βαφτίσω την πουρέκκα μου Ελλήνικό μέν, μη-Χριστιανικό δε, όνομα τι ήμουν?

Όταν έμαθα ότι η κολυμβήθρα συμβολίζει τον τάφο των αμαρτιών – μα για ένα 8μηνο αγγελούδι – και γελούσα?

Ή μήπως όταν με πληροφόρησαν ότι ο Χριστιανισμός δεν αναγνωρίζει τους ομοφυλόφιλους, αλλά το Βατικανό και οι πλείστες ιερατικές σχολές σφύζουν από «κρούσματα» ομοφυλόφιλων…? (κοινώς αν δεν …δεν δικαιούσαι να πεις Χριστός Ανέστη?)

Ο Αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω (μην σπρώχνεστε όλοι θα χωρέσουμε)…

(τα πάραπανω γράφτηκαν με αφορμή την μονόλεπτη παραμονή μου στο site http://www.believe.gr/ )

Βουλευτικές το ανα-γνωσμαν.

Εξηγήστε μου σας παρακαλώ:

Σε λιγότερο από μια βδομάδα θα έχουμε εκλογές. Εκεί θα δούμε εάν εκείνα τα βλέμματα που είναι στραμμένα στα κατεχόμενα εδάφη μας και οι ευσεβείς πόθοι για ισότητα, αλληλεγγύη, αγάπη, στήριξη, και άλλα προεκλογικά ουσιαστικά, θα φέρουν αποτέλεσμα.

Εγώ άλλη απορία έχω.

Θα φύγουν από τα billboards οι επαγγελματικές πόζες, τα ανέμελα μαλλιά στον αέρα, το κάστρο της Κερύνιας, οι δασκάλες, οι ηθοποιοί κτλ σωστά? Διότι έχουν ολοκληρώσει το σκοπό τους. Είτε έχουν δουλέψει στο υποσυνείδητο του κάθε μέσου Κύπριου (και τα μυαλά στα κάγκελα) και έχουν βγάλει τους εικονιζόμενους βουλευτές, είτε έχουν απλά φάει τα λεφτά των εικονιζόμενων που νόμιζαν ότι λίγο make up, λίγο marketing campaign, και ένα shopping excursion για καλά ρούχα στον Timinis Stores, θα τους εξασφάλιζε μια θέση στη βουλή.

Στη θέση αυτών των διαφημίσεων στα billboards …. τι θα βάλουν?

Μήπως θα βάλουν κάνα ευχαριστώ αυτοί που θα βγουν? Ή κανένα χέσε μέσα αυτοί που δεν βγήκαν?

Τελικά η μόνη ένεση που χρειαζόμαστε στην οικονομία είναι εκλογές! Ευτυχώς έρχονται και οι Δημοτικές, γιατί οι διαφημιστικές θα είχαν σοβαρό cash flow issue. Λέμε τώρα...

Υ.Γ. Η συγγραφή του παρόντος κειμένου διακόπηκε 2 φορές:

1. Την πρώτη φορά τηλεφώνημα από γραφείο Χ’ υποψήφιου βουλευτή για να με ενημερώσει η εξ Ελλάδος τηλεφωνήτρια (με την απίστευτη γρηγοράδα στην ομιλία, αποτέλεσμα των Didacta Distant Learning), ότι θα βρίσκεται στο τάδε σημείο ο Κος Ντάχτιριντι και θα χαρεί να με δεi (σημ. τον Χ’ δεν τον ξέρω ούτε εγώ, αλλά ούτε και η μάνα του).
2. Τη δεύτερη φορά, η μη ελληνόφων τηλεφωνήτρια (βλέπε eastern block) του Ψ’ υποψηφίου βουλευτή να με ενημερώσει (με την απίστευτη αργή eastern block προφορά που θα ζήλευε κάθε γύφτοπούλα που πουλά σι-ντι κοπιες της Πίτσας Παπαδοπούλου από το Datsun του παππού της σε κάθε πανάϋρο στις φοινικούδες) ότι ο Κος Ντιριντάχτα θεωρεί τη ψήφο μου πολύ σημαντική. (σημ. τον Ψ’ δεν τον ξέρω ούτε εγώ, ούτε η μάνα του, ούτε και η eastern-block-wannabe-giftogirl τηλεφωνήτρια).

Φταίω που νιώθω ηλίθιος? Οϊ πέτε μου!!!

Οι Κουμπάροι (a.k.a Η Κόρη μου Νο.2!!!)

Τάπα και προηγουμένως: είμαστε κυπραίοι ξερόλες και δεν μπορούμε να δούμε τον καλλύτερο μας (βλεπε ανάρτηση Η Κόρη μου Νο.1)

Αφού μας φλομωσανε με τις μακακιες τους και τις υποτιμήσεις τους (η Ελληνική οικονομία κερδίζει hands down πάντως) ήρθαν τα κοκοράκια! Και εκεί έγινε το έλα να δεις...

Enter κουμέρα νουμερο ενα (σ.σ. διότι ως καλός κυπραίος έχω πολλους κουμπάρους και κουμέρες – watch this space). Οι συγκεκριμένοι όμως δεν παίζονται. Ψυχούλες, μην με παρεξηγάτε, αλλά σαν ξεκινήσει το βιολί για το πόσο υπέροχοι είναι αυτοί/η ζωή τους/τα αυτοκίνητα τους/ τα ρούχα τους/ ο γιος τους...

Πρόσφατα είχαμε την τύχη να δούμε ξανά αυτό το repeat σε μια επίσκεψη άνευ λήξεως και προηγουμένων. Διότι για πολλοστή φορά ακούσαμε ότι ο κανακάρης γιος τους 4 ετών:

·         Τραγουδούσε ολόσωστα, δυνατά και καθαρά το μπάρμπα μπρίλιο και την ωραία πεταλούδα από ετών 2 (στη Eurovision θα πάνε του χρόνου όταν θα δείχνει αντράκι)

·         Έτρωγε μόνος του όλο το φαγητό στο πιάτο του από ετών 2 και μισό (το μισό για να μην πιάνει το μάτι)

·         Έβαζε / Έβγαζε μόνος του τα ρούχα του απο 2 ετων και μισό (είπαμε...μάτι)

·         Παίζει μόνος του ήσυχα …και προκομμένα (αυτή την προκοπή ρε γ**** δεν την καταλαμβαίνω)

·         Πάει μόνος του τουαλέττα (μη χέσω δηλαδης...)

·         Έκανε το σταυρό του και προσκηνούσε στην εκκλησία όλες (μα όλες σου λέω) τις εικόνες

(μουντζα)

(και ξανα)

Πραγματικά σε κάνουν να αισθάνεσαι ντιπ βλακας και μαζί και όλο σου το σοϊ (εξαιρείται το πεθερικό σοϊ – αυτό ήταν από ανέκαθεν). Και ερωτώ ο καημένος, γιατί? Why me? Διότι:

Ούφφου 1 – τους κουμπάρους δεν τους διάλεξα εγώ, τους διάλεξε η γυναίκα μου, οπόταν γιατί να θυματοποιείται η κόρη μου? Γιατί δεν κονταροχτυπιούνται οι δύο κουμέρες για το ποια έχει την πιο ακριβή τσάντα όπως η κάθε καλοαναθρεμμένη λευκωσιάτισσα (and our brains at the kagellation)?

Ούφφου 2 – προ Κανακάρη, τα πλάσματα ήταν  normal. Μετά Κανακάρη έγιναν η Julie Andrews σε Mary Poppins και Sound of Music μαζί. Πόσο να αντέξει το πλάσμαν?

Ούφφου 3 – τι σου φταίει το καημένο το μπομπιράκι ετών 4, και ανάγεις την ζωή του σε best seller? Τι?

Και εκεί  που οι κουβέντες τους συνεχίζονταν, και δεν μας άφηναν να πάρουμε αναπνοή πήρα τις εξης αποφάσεις δικτατορικά για την πουρέκκα μου (manifesto – type):

• Αν της αρέσει η μουσική θα την στείλω ιδιαίτερα, αν έχει joker/poker face θα την γράψω σε σχολή θεάτρου, αν της αρέσει το μπαλέτο θα την γράψω στην φίλη μου που έχει σχολή χορού ..... Αν δεν θέλει τίποτα από τα ερεθίσματα που θα την υποβάλλω, θα την αφήσω ήσυχη να βρεί το ταλέντο της οποιο κι αν είναι αυτό (δέχουμαι τζαι νυχού).
• Θα την ενθαρύνω να τρώει αυτό που θέλει και όταν το θέλει, και όχι να εφαρμόσω συσσήτιο στο σπίτι μου. Πάντα όμως με σωστό τρόπο και χωρίς τα πολλά γλυκά. Με μέτρο!
• Θα την ντύνω θα την ξεντύνω και θα την ξεσκατίζω μέχρι τα pampers να μου γίνουν μια αποκρουστική ανάμνηση. Και όποιος άλλος μου πει ότι 2χρονο ξέρει να πηγαίνει στη τουαλέτα μόνο του, να του κλείσω μια ώρα στον φίλο  μου τον Χρύσανθο στο Sigma να πάει να τα πει, να τον βάλουμε στο SigmaLive.com, να τον βάλουμε και στο YouTube.com (να κάνει και διαφήμιση GAP άμα λάχει να ‘ούμε) ως ο πρώτος γονιός που έμαθε τη χέστρα στο 2χρονο του.
• Καλύτερα η κουκλάρα να κάνει σαματά και να ξέρω ότι αναπνέει, και όχι να αναρωτιέμαι εάν το αποβλακωμένο ύφος της είναι μέρος του χαρακτήρα της. Μωρά θέλουμε σε αυτή την ηλικία, όχι ακαδημαϊκούς λέκτορες.
• Εθνικούς Ύμνους και Θρησκευτικά Σύμβολα: κανένα μα κανένα πρόβλημα εάν η κόρη μου ετών 20 μου λέει hare Krishna (σ.σ. στο μουσουλμανισμό κολλώ, sorry). Όλα είναι μια άποψη. Το ίδιο και η θρησκεία. Και όποιος μου πει ότι ο Χριστιανισμός είναι ο μόνος τρόπος εκφρασης της ανώτερης δύναμης και θρησκευτικής κατάνυξης, έχει πολλή δουλεία να κάνει δίοτι πρόκειται για αξεπέραστα ακαλιέργητο νού.
• Η λέξη προκομμένα διαγράφεται από το λεξιλόγιο της οικογένειας μου λόγω μη ικανοποιητικής ερμηνείας!

Fast forward στην πρόσφατη επίσκεψη της κουμέρας με το μωρό θαύμα. Ακουγαμε τα κοκοράκια να μας λεν la Vida e Bella – avec l’ enfant extraordinaire, και εκεί που έπαιζε ο μπομπιρας ετών τεσσάρων, παραπατάει, πέφτει πάνω στο τραπεζάκι, και ρίχνει το green tea organic της κουμέρας πάνω στο παντελόνι του. Η αναφώνηση ήταν άμεση: «Αααου, μάμμα εσιόνοσα τα πά’ στα ποϋνάρκα μου τζαι κρούζει». Άπταιστη Κυπριακή (όχι μαλακιες).

Μετά απο το shock απο το στωικό comment του κανακάρη (η κουμέρα δηλαδής), λεώ στην πουρέκκα (ετών 3 ½ ) να φέρει ένα χαρτομάντηλο στον δοκτωρ ποϋνάρη και να το δώσει στην mamma mia του να τον σκουπίσει. Μην θελοντας να αφήσω την ευκαιρία, αναφώνησα κι εγώ: «Δεν πειράζει κουμέρα, μωρά είναι...ΘΑ ΜΑΘΟΥΝ».

Η Κόρη Μου!!

Θυγατέρα ετών 3 και καπάτσα στο φουλ. Ήδη ακούμε τις κουβέντες που μας λέει και μένουμε άναυδοι και περήφανοι μαζί. Ακούμε και βλέπουμε τις αντιδράσεις των γύρω μας, και μένουμε άναυδοι, περήφανοι και σύξυλοι μαζί (το 3 σε 1 σε δοκιμαστική φάση)!

Ως γνωστόν, ένα τέκνο όταν εισέρχεται σε αυτόν τον κόσμο, έρχεται μαζί με φωνητικές επιδόσεις. Ορισμένα τεκνά το βλέπουν “θελω να γίνω Nia Vardalos”  και είναι συνέχεια με το χαμόγελο στα χείλη, άλλα θέλουν να γίνουν the one and only Alice Vougiou-klakis και το παίζουν τσαχπίνες. Εμάς ήθελε να γίνει νταλικέρης (στη φωνή πάντα).

Περάσαμε από κωλικούς 6 μηνών. Σε αυτούς τους 6 μήνες δεν μπορούσε να μας κοντέψει άνθρωπος – ο «νταλικιέρης» μας ...κόρνάριζε συνεχόμενα και στο maximum των δυνατοτήτων της. Αν ήταν φορτηγό θα την μουντζώνατε. Αν ήταν υποψήφιος βουλευτής ΣΙΓΟΥΡΑ θα τον ψηφίζατε!

 Anyways, εκεί που ηρεμήσαμε άρχισε ο 2^ος κύκλος – horrible 2s. Αυτό που ονομάζουν οι παιδοψυχολόγοι premature teenagers. Αυτό που ονομάζουν οι κυπραίοι «μανα μου το μωρό τζαι εν στριμμένο άντερο». Εγώ το ονόμασα η αγάπη μου (call me sensitive).

Διότι όταν ήταν ήσυχη - φρόνιμη ήταν ένα αγγελούδι. Με έλεγε παπά, και απαντούσα αγάπη μου (αφού έκανα πισσια μου 200 φορές από τη συγκίνηση μου). Μου γέλαγε και άνοιγε η καρδιά μου διάπλατα.

ΑΛΛΑ

Όταν είχαμε el Niño κρίση την έτρεχες και δεν το φυσούσες. Το Mall αν είχε stop list θα ήμασταν σίγουρα μέσα. Αναστάτωνε όλα τα καταστήματα, έβγαζε τις ετικέτες από όλα τα προϊόντα (Carrefour μέχρι Lacoste) και έδιωχνε όλα τα παιδάκια που έπαιζαν στα αυτοκινητάκια για να έχει επιλογή ποιο θέλει να πάει να καθίσει (τυχαία έκλεισε το λούνα παρκ νομίσατε?).

Μέχρι κι η καθαρίστρια μας έκανε παρατήρηση – είδε το μωρό φλόκκο και ξύπνησε η φιλιππινέζα μέσα της και ήθελε να της τον πάρει να σφουγγαρίσει. H Group4 στην πόρτα την έβγαλε ελαφροχέρισσα – πήρε ό,τι ήθελε από το κατάστημα και έφυγε και άντε να λογικέψεις ένα 2χρονο ότι ό,τι θέλουμε το δίνουμε του μπαμπά ή της μάμας και το πληρώνουμε… Ως και το καημένο το βουλγαράκι στο intersports μας είπε  “Kirie, kori sou ataxti, parakalo… ”.

Και σκέφτομαι… Είναι το μόνο 2χρονο που τα κάνει summertime όπου πηγαίνει? Μπας και υπερβάλουμε? Ως χαλασμένη τηλεόραση το καλοκαίρι (που παίζει μόνο επαναλήψεις) η γυνή μου ξεστόμισε το «Εμείς τον καιρόν μας» και μου ήρθε dejavu τον δικό μου μπαμπά που μου λέει ακόμα τέτοιες φράσεις.

Το θέμα όμως δεν είναι πως μεγαλώσαμε εμείς το 19ΧΧ. Το θέμα είναι πως μεγαλώνεις ένα μωρό το 2011. Όταν κάνεις παρατήρηση στο μωρό σου, όσο χαμηλόφωνα και ευγενικά την κάνεις,  το μωρό θα σηκώσει παντιέρα, και θα θέλεις να κρυφτείς από ντροπή. Τουλάχιστο στην ηλικία <5 χρονών. Αυτοί που έχουν μωρά, δεν χαπαρίζουν διότι έχουν τα δικά τους διαβολάκια να χαλιναγωγήσουν. Αυτοί που δεν έχουν μωρά όμως σε κρίνουν! Και σε βλέπουν ως ανίκανο. Ως μαλαχτό. Δεν ασκείς πειθαρχία στο μωρό σου. Το σκέφτονται και αναγράφεται στο μέτωπο τους σαν τα νέα σε λεζάντα πάνω από τα Μυστικά της Εδέμ (εκεί που ο Παναγιώτης χουφτώνει τη Νόρα) Ακόμα και σήμερα που η πουρέκκα είναι 3 ετών, παρακαλώ αυτόν που άσκησε επιτυχώς πειθαρχία σε 2χρονο να σηκώσει το χέρι ψηλά.

Αλλά και πάλι δεν με ενοχλούσε το τι σκέφτεται ο κάθε μακάκας για μένα/γυναίκα/ κόρη μου.

Μέχρι πρόσφατα.

Αυτοί το ξεκίνησαν! Σοβαρά! Οι φίλοι μας. Οι γνωστοί τελωσπαντων. Μας βγάλανε την πουρέκκα Osama Νο2 (RIP and our blood avlajin suckaaa).  Αλλά μετά την υποτίμηση ήρθαν οι συμβουλές για το πως να της περάσει (λες και πρόκειται για βήχα που με ένα σιροπάκι 3 φορές την ημέρα μετά το φαγητό θα γίνει περδίκι)!

 Όπως και να το πείτε, τόχουμε! Τα ξέρουμε όλα! Έτσι και οι γνωστοί μας! Διότι ως γνήσιοι κυπραίοι ξερόληδες, πρέπει να μας πουν τι πρέπει να κάνουμε διοτι “ξέρουν αυτοί.”. Και τι δεν ακούσαμε.

·         Φταίει η τηλεόραση, να την βάζεις να βλέπει λιγότερο.

·         Να της βάζεις περισσότερη τηλεόραση να ηρεμά.

·         Είναι υπερκινητική ? (super λακωνία διότι μας κάνανε και εκφράσεις του στυλ μαναμουτηνρεεε) (btw επειδή το έψαξα, η υπερκινητικότητα δεν μπορεί να διαγνωστεί στις ηλικίες κάτω των 5 ετων... αλλά που να εξηγείς τώρα...)

·         Δεν εκτονώνεται, την έχετε σπίτι όλη μέρα.

·         Να μην της δίνεις ζάχαρη.

·         Να της τραγουδάς.

·         Να μην της τραγουδάς.

·         Να την πας στο πάρκο να εκτονωθεί

·         Να την πας στο baby gym να εκτονωθεί

·         Να της δίνεις παραπάνω γάλα. Αν σταμάτησες το θηλασμό, να τον επαναφέρεις (αυτό αξίζει οσκαρ!)

Και η ερώτηση μου – είμαστε οι μόνοι που ακούμε αυτές τις μακακίες??

TO BE CONTINUED

Χαλλοου!!

Hello!

Αυτή είναι και η επίσημη φράση που χρησιμοποιείται και μην ακούσω τα ίδια ξενοφοβικά, γιατί δεν τα λέμε όλα στη γλώσσα μας κτλ. Αυτό είναι και ένα από τα πράγματα που ενοχλούν.

Και γιατί θα πει κάποιος ενοχλούν? Γιατί κάποιο Χ% διαλέγει  Αγγλία, Αμερική και γενικά ξένες χώρες για να σπουδάσει. Γιατί όταν αυτοί σπουδάζουν μπορούν να σύρνουν το αγγλικό αλλά όταν είναι κάποιος στη Κύπρο δεν επιτρέπεται. Γιατί να μιλάς αγγλικά? Γιατί σιόρ?

Ούφφου Νο.1 – δεν μπορώ τα δήθεν. Ναι, επιλέγω να εκφράζομαι και χρησιμοποιώ αγγλικές εκφράσεις. Why not δηλαδή? Me who me? You, who you?

Ούφφου Νο.2 – ναι, το να μπορείς να εκφράζεσαι μια ξένη γλώσσα είναι ένα κατόρθωμα an accomplishment τελως πάντων. Γιατί όχι δηλαδή?

Ούφφου Νο.3 – πείτε μου έναν κυπραίο ηλικίας 40 και κάτω που δεν ξεκίνησε αγγλικά στο δημοτικό. Ή ακόμα κάποιον του ίδιου age group που δεν επιχείρησε να μάθει μια άλλη γλώσσα (έτσι το λέμε) εκτός από αγγλικά: γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά etc.

Και μην μου πείτε ότι οι παρέες μου είναι ελίτ – ξέρω άτομα από κτιστάες μέχρι υπουργούς (ως καλός κυπραίος πρέπει να έχεις ένα κτίστη on call για το σπίτι σου και ένα υπουργό στο κινητό σου για ….απρόσμενων καταστάσεων υπερπηδήματα…..

Τέλος πάντων, δεν είναι ότι δεν υπάρχει και τίποτα να μας σώσει… Αλλά, please ρε παιθκιά, μεν μας μάσιεστε μακακίες…..

Να Λόλα Ένα Τόπι – κοινώς πάρτε και άλλες λέξεις που, κατά την σεμνή ταπεινή και καθόλου νόθα νωθρή και πονηρή μου σκέψη, μπορούμε να χρησιμοποιούμε διότι είναι διεθνείς και όχι καθαυτό αγγλικές.

(κοινώς μην ακούσω άλλο μακάκα να μου πει ότι σε ξενοphobo του έρθει)

Thank you – οι παλιοί έλεγαν thankyousir…Ναι ναι αποικιακό σούξου μούξου, αλλά χωρίς τους Εγγλέζους δεν θα είχαμε δρόμους, κτηματολόγιο, και την αργία 1^η Απριλίου για να κάνουμε φάρσες όλη μέρα (to be continued) Όπως και νάχει το θέμα, ένα ευχαριστώ είναι πάντα ευγενικό να το λες σε οποιαδήποτε γλώσσα – το λέει και ο Barney!!

Bye Bye – προφέρεται πά-παϊ. Καμία σχέση με τα μπισκότα. Όταν σπούδαζα Αγγλία, περνούσα δίπλα από γιαπωνεζάκια, τα οποία μέσα στην τρελή χαρά μιλούσαν στη γλώσσα τους τα ακατανόητα τους, πριν απομακρυνθώ ακούω το τέλος της συζήτησης τους να είναι OK, bye bye….Τουτέστιν, είναι international η φράση αυτή.

OK – αυτό λένε ότι είναι ελληνικό και το βρήκε ο Σάκης ….

No comment – αυτό το βρήκε το Euronews…..

WTF? (afto to leo ego!!!)

OYXXOY TA!!!

ΣΗΗΗΗΜΕΕΕΕΡΑΑΑΓΑ!

ΣΗΜΕΕΕΕΕΡΑΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜΟΟΟΣΓΙΙΙΙΝΝΕΕΕΕΕΤΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΑΙΑΙ......

NA ZHΣΕΤΕ ΚΟΠΕΛΙΑ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!!!

(btw το έργο William & Kate είναι όλα τα λεφτά)

7 holy ouffou

Χριστός Ανέστη / Αληθώς ο Κύριος / Χρόνια Πολλά κτλ.

Μετά από την κραιπάλη του Πάσχα και των φαγητών, και αφού βρήκα λίγο χρόνο για να γράψω τι βρήκα τι με σπάζει κάθε φορά στες εκκλησιές μας.

Ως φιλελεύθερος νους και μη κυπριακή σκέψη (κόρτωμα), δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με οποιαδήποτε θρησκεία εκτός από τους μωαμεθανούς. Having said that, πιστεύω ότι Πάσχα χωρίς το «Ω γλυκύ μου έαρ» και το «Δεύτε λάβετε φως» δεν λογίζεται Πάσχα. Ανελλιπώς πάω εκκλησία και αδιαφορώ τα διάφορα ούφφου τα οποία βλέπω και προσπαθώ να μείνω στο μήνυμα των ημερών και την αναμονή της σούβλας την Κυριακή του Πάσχα (όχι πως νηστεύω – to be covered, watch this space).

Φέτος όμως σπάστηκα.

Δεν θα μάθουμε σαν λαός. Όχι ότι δεν είμαστε «προκομμένοι» (please explain this btw διότι η ερμηνεία του να είσαι «προκομμένος» είναι στις αναπάντητες μου απορίες – μαζί με την ύπαρξη μας στην γη). Αλλά κάπου νιώθω ότι χάνουμε το νόημα. Τουτέστιν behold τα εξής ούφφου των κυπριακών εκκλησιών at peak time:

Ούφφου 1: Κάτι σαν λαογραφικός όμιλος, οι εκκλησίες μας επιδεικνύουν το καλύτερο έχει η κυπριακή κοινωνία. I get that. Δεν περιμένω όλοι να κατεβαίνουν Armani-ασμένοι για να κάνουν το σταυρό τους (προς Θεού, υπάρχει κρίσης). Αυτό που δεν κατάλαβα είναι γιατί η κυπριακή κοινωνία πρέπει να έρκεται «άλουτη»… Αν μη τι άλλο, πρόκειται για σεβασμό προς τον πλησίον, που αυτή την περίοδο είναι τζει που το πλησίον σου… Είναι στα μούτρα σου!  Και η μασχάλη σου είναι στην μύτη του. Ένα μπάνιο δεν νομίζω να βλάπτει. Όχι όμως να θέλουν και 40 mass ceremony (40λούτουρκο)...

Ούφφου 2: έτσι σπρώξιμο έχω να το φάω από τον καιρό που πήγαινα πλην 2 και έπρεπε να πούμε του Άντρου ότι ήμασταν 3 άτομα αντί για 4 (πως το είδε έτσι αυτός ο άνθρωπος και «έγκρινε» να περάσει ένα άτομο λιγότερο ακόμα δεν έχει καταγράψει η επιστήμη). Anywayz, δεν έχει χώρο η εκκλησία, είναι πολύς ο κόσμος, θα πούνε τα ευαγγέλια / θα κατεβάσουν τον Εσταυρωμένο και δεν θα προσκυνήσω/θα έρθει το Άγιο Φως πριν από μας κτλ το καταλαβαίνω. Γιατί όμως, όταν έχει χώρο να περάσεις/ο πάτερ κάνει skip ευαγγέλια/ο Εσταυρωμένος δεν πάει τσάρκα πούποτες /το Άγιο Φως υπάρχει για όλους κτλ γιατί πρέπει να με σπρώχνεις ρε φίλε…? Τι σου έκανα?

Ούφφου 3: σαν να μην έφτανε το σπρώξιμο, είχαμε και τις cult γιαγιάδες, με τρίχες στο προγούλι και ελιά στο μάγουλο (την έκανε μόδα η Madonna άραγες σου, ή η γιαγιά Σταυρούλλα του Kαϊμακλιού?). Πρόκειται για σταθερή αξία, κάτι όπως όλες τις στετέδες (και αχάπαρους μαζί) που βγαίνουν στα κανάλια τον δεκαπενταύγουστο και μας λεν «έτω μάνα μου, όπως και πέρσι, έτσι και φέτος στα ωραία πλατάνια, με τη σούβλα μας». Λοιπόν, αυτές οι στετέδες μόλις δουν κόσμο, το μόνο που κάνουν είναι ένα «τσκ τσκ τσκ» . Αλλά, το κάνουν μαζί με κάθε βήμα, όπως τρίζουν και τα παπούτσια τους ένα πράγμα. Διότι το τσκ x3  πρόκειται για τη δική τους αντίσταση στην πολυκοσμία που απειλεί την εκκλησία τους, το σκάμνο τους, τον παπά τους κτλ. Οπόταν, το θέμα καταντά σαν την σπαστική συμμετοχή της Αλβανίας στην Eurovision, η οποία χώρα, όσο μοντέρνο και να είναι το τραγούδι, έχει αυτό το κάτι το σπαστικό που θέλεις να κάνεις skip. Μόνο που εδώ στης εκκλησιάς την μπόρα δεν έχει skip, δεν έχει λυτρωμό. Τσκ τσκ τσκ…

Ούφφου 4: οι ιερωμένοι από ότι ξέρω περνούν από ιερατική σχολή πριν τους δοθεί το πράσινο φως για να έχουν lead role σε λειτουργία. Από ωδείο τους περνά κανένας? Δεν γίνεται τόοοσες ψαλμωδίες να μην μπορούν να ψάλλουν ένα απλό τόνο. Άσε που για να συντονιστεί ο παπάς με τη χορωδία για τα εγκώμια χρειάζεται ειδικό software.Τα αυτιά μας τα υπολογίζει κανένας? Ή μήπως με την πολλή παραφωνία θα πάμε στους ουρανούς? Και αν είναι έτσι, ποιος μου το εγγυάται ότι δεν θα με κουφάνουν όλοι αυτοί και θα μου μιλάει Αυτός και θα του λέω «Όρισεεε?»

Ούφφου 5: Καλά, το παγκάρι τίγκα με VIP άτομα να επιβλέπουν τα "€υρά" να πέφτουν στην τρυπούλα. Την καημένη τη σριλανκέζα τι την βάλατε να βγάζει κεριά και να κάνει χώρο για τους πιστούς να βάλουν το αναμμένο κερί τους? Δεν άφηνε κερί για κερί, ώσπου να κάνω το σταυρό μου μού το πήρε. Τα κεριά δεν έμεναν παραπάνω από 20’ … Έλεος!

Ούφφου 6: είπαμε ότι οι εκκλησίες είναι τίγκα αυτό το διάστημα. Δεν έχει τόπο να σταθείς, να κνιστείς, να φταρνιστείς. Προκράτηση σκάμνων όμως δεν το περίμενα την Μεγάλη Βδομάδα… Πήγαμε οικογενειακώς και η πουρέκκα ήθελε να την κρατάμε ψηλά να βλέπει. Κανένα πρόβλημα αγαπούλα μου, αλλά ο σκάμνος ο άδειος δίπλα μου, γιατί έπρεπε να παραμείνει άδειος? Αφού η στετέ δεν ήρθε ακόμα, και εγώ έχω 20 κιλά στους ώμους μου για να βλέπει η πουρέκκα… σε κάποια φάση σκέφτηκα το λάδωμα αλλά ευτυχώς ο αρχάγγελος μου είπε «πας καλά?» Τό'χαψα και είπα του χρόνου με το καρεκλάκι μου αλά παραλία (άσε που θα φέρω και σιταροπούλλες – έτσι θέαμα θέλει και κάτι να μασουλάς).

Ούφφου 7: μπαμ μπουμ στα αυτιά μας. Καλά ρε παιθκιά, και μείς κάναμε λαμπρατζιές, και ενθουσιαζόμασταν με κροτίδες, δεν το κάναμε πορνό όμως το θέμα…

Αυτάααα… Κάπου άκουσα ότι η Αρχιεπισκοπή για να προλάβει τυχόν διαμαρτυρίες για την κατάσταση στην εκκλησία θέτει θέμα για προκήρυξη διαγωνισμού για προγραμματισμό παιχνιδιού PS3, για altered reality εκκλησία την Μεγάλη Βδομάδα. Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ επικοινωνήστε με το παγκάρι της ενορίας σας…

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Come Tomorrow

on my playlist, as meaningfull as can be
on the turn of the times
we currently go by
Come Tomorrow by Chicane

If I talked to god he’d tell me why
There’s something going on
Dark people walking by
This morning is the day after the next
Escape my only dream
Cos I’m the only one again

But life is better spent inside your world
Butterfly that sings
Causes me to fall once more
Tomorrow you are only half a friend
Machines control your mind
And neon strips above my head

Come tomorrow, come tomorrow
There’s never been an answer
There’s always someone else to follow
And you are coming down, and you are coming down
Giving me the reasons for your lies

And when you turn me inside out
Don’t know what you feel or dream about
And then you take me upside down
Remember my face, my name, my town

When i think of god he knows my mind
I’m wondering what’s wrong
What will the devil find
Tomorrow you will find there’s no way out
With nowhere left to turn
There’s no place left to hide from him

In a city made of sand
We found our way out
But without a helping hand
We’re free

Turn me inside out
Don’t know what you dream about
Take me upside down
Take me, take me
And you turn me inside out
Don’t know what you dream about

Watch the video....

Αλλαγη τωρα!

Μολις είδα blog με τον τιτλο Πού σου νέφκω, πού πάεις;

Επέιδή δεν είμαι copycat, το αλλάζω το saying....Τι να βαλω το θεμα...Θα δω....

Until then....

ΕΦΥΓΕΣ ΝΩΡΙΣ

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

 Ο Άκης Κλεάνθους γεννήθηκε το 1964 και καταγόταν από την Επαρχία Πάφου.

Μετά την ολοκλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, ως αξιωματικός στην Εθνική Φρουρά, φοίτησε στο Baruch College της Νέας Υόρκης, από όπου και πήρε το πτυχίο του στο Marketing Management. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο St’ John’s της Νέας Υόρκης, αποκτώντας μεταπτυχιακό τίτλο (Μ.Β.Α.) στο Quantitative Analysis.

Με την επιστροφή του στην Κύπρο εργάστηκε στο τραπεζικό τομέα, όπου διακρίθηκε για τις πρωτοβουλίες που ανέπτυξε και την καινοτόμο δράση του στον τομέα των ηλεκτρονικών τραπεζικών υπηρεσιών. Παράλληλα, δίδασκε ως λέκτορας σε ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της Κύπρου.

Από το 1995 μέχρι και το 2000 ηγείτο ομάδας τραπεζικών συμβούλων με πλούσια δράση στην Κύπρο και την Μέση Ανατολή. Το 2001 ιδρύει την δική του εταιρία που δραστηριοποιείται στον τομέα των σύγχρονων τεχνολογιών και ηλεκτρονικών τηλεφωνικών κέντρων (Call Centers).

Το 2003 διορίστηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο ως Πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου αξίωμα το οποίο υπηρέτησε μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 2007, όταν του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού. Με τη λήξη της θητείας του ως Υπουργός, στις 28 Φεβρουαρίου του 2008, επιστρέφει στις ιδιωτικές του επιχειρήσεις ως Διευθύνων Σύμβουλος της Evresis Loyalty Management.

Ο Άκης Κλεάνθους ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΒΕ Λευκωσίας, Πρόεδρος της δημόσιας εταιρίας Sea Star Capital και Πρόεδρος του Ιδρύματος Σπύρος Κυπριανού.

Ηταν νυμφευμένος με την Χριστιάνα και καταλείπει ένα παιδί, τον Ευάγγελο 8 ετών.

Θημερα νιωθω την αναγκη να γραπΘω. Αλλα καπου ΘπαΘτηκα και ειπα ΑΘε Θημερα Θα Κανω Αποχη!

Addendum

Ηρθεν ο μάστρε μάστρος μου και με έκανε τσακκωτό να μπλογκάρω ως τσεκουλαδούρα.... Τί να πω και γω, του εξήγησα την ανάγκη μου για έκφραση.

Όπως για παράδειγμα η γνωστή μου συνάδελφος η οποία εκφράζεται με το ρουχισμό...Όχι πως τα καταφέρνει δηλαδής (ναι το καφέ και το κόκκινο ΔΕΝ πάνε μαζί Ο,ΤΙ και να τους/μου κάνεις).(και ΟΧΙ κούκλα μου το 'Η' της γνωστής μάρκας δεν σημαίνει Hondos αλλά Hermes - the H is silent dear...)

Όπως για παράδειγμα τα τόοοοοοοοοσα ταλέντα που έχει η Κύπρος μας και πρέπει ΟΛΟΙ να γίνουν Βίσσυ/Ρουβάς. Την τουαλέτα μου που βούλωσε, ποιός θα μου την ξεβουλώσει ρε? Ο Γερολυμάτος ή η Δούκισσα???

Όπως για παράδειγμα η κόρη μου ετών 3 η οποία εκφράζεται με πλαστισίνες, ζουζούνια και τραμπολίνο. No comment, διότι αϊ λοβ και είναι απλά adorable...

Έτσι τζιαι γιώ!

Ο μάστρεμάστρος βρήκε ωραία την ιδέα και θα με κάνει Add μου είπε...We see boss...Thanks Boss...

Telospanton, πάω gym γιατί βιάζομαι και με περιμένει και η κοράσα σπίτι (αν δεν διαβάσουμε παραμύθι αγκαλιά δεν έχει νάνι, ούτε για κείνη ούτε για μένα)

Later

Γιατί ...σιορ....τσεκουλαδουρα ?

Ναι είναι ακόμα ένα blog και είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει.

Πάντα ο νέος είναι ωραίος. Ναι ο παλιός είναι αλλιώς, αλλά αν δεν είχαμε νέους πως θα προχωρούσαμε. Θα ήμασταν όλοι παλιοί και αλλιώς….

Anywayz, είμαι η γνωστή σας τσεκουλαδούρα. Στα καλαμαρίστικα σοβατεπί στα εγγλέζικα skirting (ευτυχώς που ο φίλος μου το κτιστούιν είπεν μου τες μεταφράσεις). Γιατί όμως τσεκουλαδούρα?

Καταρχήν υπάρχει παντού! Εκτός από τα μπάνια! Σοβαρά! Την επόμενη φορά που θα είστε σε χέστρα προσέξτε το… Και δεν είναι επειδή σας γέλασε ο εργολάβος, ή το design το έκανε ο γνωστός αρχιτέκτονας που δεν του αρέσουν οι τσεκουλαδούρες (ρισπεκτ). Είναι επειδή δεν χρειάζεται στα μπάνια.

Και γιατί χρειάζεται μου λέει ο ρισπέκτ? Επειδή, οπουδήποτε αλλού θα κτυπούσαμε πάνω σε τοίχους. Επειδή διαμορφώνει  ομαλή διαφοροποίηση από το πάτωμα στον τοίχο χωρίς να διακόπτεται η ομαλή ενέργεια και vibe σε ένα χώρο (feng sui βαθμός 10 – ώχχω ώχχω) . Και τέλος, επειδή ομορφαίνει και απλουστεύει την ζωή μας (όχι μόνο BIC).

Αλλά γιατί εγώ – σόρυ – εγιώ να μπλογκάρω με όνομα κτιστικό? Γιατί , φίλοι μου, η τσεκουλαδούρα είναι παντού, είτε το θέλουμε είτε όχι. Έτσι και εγώ είτε σας αρέσκω είτε όχι, εδώ θα είμαι bitchin’ away. Επειδή εβαρέθηκα να διούν πάνω μου ούλλοι οι αχάπαροι (όπως και στη τσεκουλαδούρα), και επειδή απλά θα υπάρχω και θα τα λέω (όπως και η τσεκουλαδούρα απλά υπάρχει και τα λέει).

Η έκφραση μου θα είναι πλούσια – αυτό θα είναι σίγουρο. Θα υπάρχουν όμως οι εξής κατηγορίες:

Κατηγορία Ούφφου: εδώ απλώς αναλύω αυτά που σε κάνουν να πεις ούφφου… Κάτι στον ίδιο τόνο όπως η megaσταρ μας αναφωνούσε Παιδκιάααααα βουρά με ο χώρκατοοοοος….. (και μετά η copy cat wannabe μας είπε Μπάααααμπηηηηη….) Ε! ¨Έτσι και εγώ θέλω να αναφωνώ OYΦΦΟΥ!

Κατηγορία Να Λόλα Ένα Τόπι: αυτό είναι όπως λέμε food for thought.

A, πριν ξεχάσω – θα υπάρχουν αγγλικά, πολλά αγγλικά. Και  θα εκφραστώ και τοποθετηθώ επί του θέματος συντόμως.

So lay back and relax, I’m here to take you on a bananian trip like never B4!

Later

XXXOOO

Και επίσης: παρακαλούνται όσοι είναι πιστοί στα λαογραφικά ήθη και έθιμα αυτού του τόπου, and may our blood become avlantzin να πάνε να .... διότι στενόμυαλους πωρωμένους, μυξιασμένους κομπλεξικούς δεν τους χρειάζομαι. Έχω την γειτόνισσα μου!