Πεθερα μου Πεθερουλλα μου

Ναι ναι ειναι απο τα blog που εχουν θαψιμο...

Η πεθερα μου είναι ετων 65 και συμφωνα με το κυπριακο μοντελο - παχια, εκτραφεις, με ενα κωλο που προσγειωνεις αεροπλανο. Μόνο που απο την κακια της το μονο που έχει  να κανει ειναι να το καταρρίψει. Και μισά τους γάτους, σε σημείο που τους σκοτώνει (όταν το έμαθα αυτό σταμάτησα να τρώω κρέας σπίτι της).

Εχει δυο κορες. Η μια εχει χρονια που παντρευτηκε, και ειναι εγκεφαλικα η διδυμη αδελφη της. Μπορει να φαινεται υπερβολικο, αλλα ο τροπος που σκεφτονται ειναι απιστευτα ομοιος - οσαν να εχουν κεραιες wifi παγκυπριας εμβελειας. Ισως γι αυτο που καμια φορα πεφτει η γραμμη στο κινητο μου...

Η δευτερη κορη ειναι η γυναικα μου. Τρομαζω μονο και μονο με την σκεψη οτι visually εχει το ιδιο καλουπι με την πεθερα μου. Αλλα τουλαχιστο ορισμενα πραγματα που εχω δει, δεν ειναι η ιδια. Αλλα ελεγχεται απο αυτή.

Απο προσεκτικη μελετη της καταστασης, εχω φτασει στο συμπερασμα οτι, όσο πιο εκτραφης ειναι κάποιος (και κατ' επεκταση, τοσο περιορισμένα τα καταστηματα που μπορει να βρει ρουχα), τοσο πιο αναισθητος γίνεται.

Και εξηγω:

Όταν γεννήθηκε η κόρη μας, αρνειτουν να την κρατησει στην αγκαλια της, με την δικαιολογία ότι έπαθε εξαθρωση του ωμου. Δύο μήνες αργότερα, και όταν η κόρη μας περνούσε από κολικούς που μας κρατούσαν όρθιους όλη νυχτα, αυτή κανονισε με τον άνδρα της τρια - 3!! - ταξίδια στο εξωτερικό. Όταν αντιμετώπισα τη γυναίκα μου γι΄αυτο, μου απάντησε πως στα ταξίδια δεν σηκώνει βάρος, και ξεκουράζεται. (Σημ. τα ταξίδια δεν ήταν σε spa, αλλά σε πολιτιστικές πρωτεύουσες στην Ευρώπη.)

Μετά από τους πρώτους μήνες, όπου συνηθήσαμε την κατάσταση εγω και αυτή + 1 (με την κόρη μας) της είπα (της γυναίκας μου) γιατί δεν γράφεσαι σε ένα γυμναστήριο να χάσεις το βάρος της εγκυμοσύνης σου? Και η απάντηση ήταν, μα που θα αφήσω το μωρό? Και η απάντηση ήταν, η μητέρα σου να κάνει babysitting 1 ώρα, 2 φορές την βδομάδα. Και ήλθε μετά η εξης δήλωση: Η μητερα μου δεν μπορεί, έχει τους καφέδες της! Τελικά για γυμναστική γράφτηκε σε ένα κέντρο αδυνατίσματος, και έπρεπε να σχολνάω από τη δουλειά και να βρίσκομαι ακριβώς η ώρα 6 (με η χωρίς κίνηση στο δρόμο), αλλιώς ερχόταν ο πεθερός μου για 10 λεπτά στο σπίτι μας εως ότου επιστρέψω εγώ (και φυσικά επεφτε το τηλεφωνημα "που είσαι αργησες"....

Ανάφερα ότι το σπίτι μας είναι πάνω από το δικό τους? Ακολουθώντας το κυπριακό μοντέλο, η κύπρια μάνα - πεθερά, μην χάσει τον έλεγχο δεν σκέφτηκε να δωσει προίκα στις κόρες της ένα διαμέρισμα, ή οικόπεδο, αλλά να τους κτίσει από πάνω από το σπίτι της. Ο σχεδιασμός δε, ήταν τέτοιος έτσι ώστε η είσοδος και έξοδος να περνάει από την βεράντα της - όπως τα checkpoints για τα κατεχόμενα ένα πραγμα...

Ανάφερα ότι είναι βαρωσίωτισσα? Δεν ξέρω εαν παίζει ρόλο....(αλλά θα το αναλύσω σε επόμενο blog)...

Σιιγγααααααααα σσσιιιιιιιγγαααααααααααααααααααα

Κανενας δεν βιάζεται...
Δεν υπάρχει λόγος ούτε να σπρώχνεται...

Οι κατίνες να πάνε να ξιφτεριστούν σε εκκλησιές
Οι κουτσομπόληδες να καθίσουν μπροστά από καταστήματα ηλεκτρονικών για να βλεπουν δωρεάν τα κουτσομπολίστικα.

Όσο για τον Κόκκινο.... δεν υπάρχει λόγος να σπρώχνει. Τώρα με τις επιπλέον συσκοτήσεις, θα πάμε στον πάτο - οικονομικώς, κοινωνικώς, γεωγραφικώς, κουλουπου κουλουπου...

Αντε γεια.....

ΧΑΘΗΚΑ!

Οκ, καθαριζα τα chakras μου...

μιλουμε για πολλη ακαθαρσια...

Μολις τελειωσω φασινα εννα αρκεψω παλες. Εχω καλες ιδεες, χρονο δεν εχω (βλεπε chakras πιο πανω)

Χαππι νιου γιαρ ντιαρς
Εντ ολ δε ρεφιουντζιης ττου δεαρ χοουμς
(και ο τελευταιος να τραβηξει το καζανακι)

ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ....

Ναι πηγα διακοπες...?
Που πήγα...? Στο Hamptons!

Eπεστρεψα. Σύντομα θα παλάρω. Watch this space.
Στο μεταξυ ακούω το ακόλουθο και χαλαρώνω,

με ενα ηλιοβασίλεμα αγκαλιά,
με μια ηλιακτίδα για προσκεφάλι....

Τον Εξαψαλμο....

Μόλις είχα (ξανά)βρει το Believe της Cher και θυμήθηκα το Ζοο (club) στις δόξες του… Άσματα με αυτό τον τίτλο πολλά. Site όμως, αμφιβάλλω…

Δεν είμαι τόοοσο θρήσκος, αλλά έχω τις επιφυλάξεις μου περί θρησκείας… Το συγκεκριμένο site το βρήκα κατά λάθος  - πίστευα ότι θα είχε links για την Cher.

Οι αναρτήσεις λιγοστές, και ακόμα πιο λιγοστά γραφικά (η φώτο με την μελισσούλα στον ανθό της αμυγδαλιάς είναι τόσο ρετρό όσο και οι ανεμόμυλοι του πρωταρά για καθομοίωση τουριστικού προϊόντος).

Στην κεντρική σελίδα το site αναφέρει:

Mπορείς, όμως, και μόνος σου, χωρίς «μεσίτες» και «αντιπροσώπους», να πλησιάσεις και να γνωρίσεις τον Θεό, όταν, σε μια ήσυχη ώρα, με ταπεινό πνεύμα και με πίστη, απευθύνεις τούτα περίπου τα λόγια στον παντοδύναμο Θεό:
«Oυράνιε Πατέρα και Θεέ μου, έρχομαι μπροστά Σου, στο όνομα του Iησού Xριστού.

Παραδέχομαι ότι είμαι ένας αμαρτωλός, που σύμφωνα με το νόμο Σου και τη δικαιοσύνη Σου, αξίζω τον θάνατο του σταυρού και την αιώνια καταδίκη Σου. Όμως, τούτη την ώρα, μετανοώ ειλικρινά για όλο το αμαρτωλό μου παρελθόν και πιστεύω ότι ο Iησούς Xριστός τιμωρήθηκε με σταυρικό θάνατο, αντί για μένα, για να ικανοποιήσει τη δικαιοσύνη Σου και το νόμο Σου. Στο σταυρό του Γολγοθά έγινε ο καθαρισμός και η συγχώρεση των αμαρτιών μου. Aκόμα πιστεύω ότι ο Xριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, για να μου χαρίσει την αιώνια ζωή, τον Oυράνιο Παράδεισο στην παρουσία Σου.
Tώρα, Σ' ευχαριστώ, Πατέρα, γιατί με άκουσες και μ' έκανες ένα δικό Σου παιδί και μου χάρισες σήμερα μια καινούργια ζωή. Bοήθησέ με τώρα πια, να βαδίζω τον στενό αλλά άγιο δρόμο Σου, μελετώντας τον άγιο λόγο Σου (την Aγία Γραφή), προσευχόμενος στο όνομα του Iησού Xριστού, ενωμένος μαζί Tου, λατρεύοντας και δοξάζοντας Eκείνον, και Eσένα τον Πατέρα Θεό και το Πνεύμα Σου το Άγιο. Aμήν»

Το ότι η θρησκεία είναι κάτι προσωπικό, και δεν είναι στην έγκριση του καθενός, το καταλαβαίνω. Στο ότι δεν χρειάζεσαι «μεσίτες» για να βρεις το Χριστό μέσα σου, το πράττω. Μάλιστα, όποτε μου γουστάρει πάω και ανάβω το κεράκι μου, κάνω το σταυρό μου και τη προσευχή μου και αποχωρώ, και όχι όποτε Κυριακή και Πάσχα να ντύνομαι στα γιορτινά για να δείχνω ότι είμαι θρήσκος.

Το ότι όμως πρέπει να βρω λίγη ώρα την ημέρα για να παραδεχτώ τις αμαρτίες μου, δεν το καταλαβαίνω…

Όχι πως φταίει το συγκεκριμένο site. Προς Θεού, τα παιδιά εκφράζονται, όπως και οποιοσδήποτε άλλος. Αλλά επειδή αυτό περί αμαρτίας το ακούω εδώ και κάτι χρόνια, κάποιος να μου εξηγήσει – τι εστίν αμαρτία? Η μάλλον τι δεν εστίν αμαρτία?

Ο Κουλίας είναι αμαρτωλός? Ο Μολέσκης είναι αμαρτωλός?

Αυτός που παρωδίασε το Πιστεύω εις έναν Θεόν, σε Πιστεύω εις έναν Φραπέ είναι αμαρτωλός? Ή μήπως θα τον αφορίσουμε, να περιμένουμε να πεθάνει και μετά να τον επαναΧριστιανοποιήσουμε?

Ο Καζαντζάκης ήταν αμαρτωλός και τον αφόρισαν, και μετά τον ξι-αφόρησαν? Ο Dan Brown και τα Da Vinci του?

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου (and may our blood become avlajin) τεως pash-developer Πάφου, νυν χαμηλοβλεπούσα ανακατώστρα, ο οποίος θέλει να βγει Πρόεδρος Δημοκρατίας και μας το παίζει Μακάριος ο Β΄ και ανακατώνεται στα πολιτικά τι είναι? Αμαρτωλός? Ή μήπως κατ’εικόνα και καθ’ ομοίωση?

Όταν ήθελα να βαφτίσω την πουρέκκα μου Ελλήνικό μέν, μη-Χριστιανικό δε, όνομα τι ήμουν?

Όταν έμαθα ότι η κολυμβήθρα συμβολίζει τον τάφο των αμαρτιών – μα για ένα 8μηνο αγγελούδι – και γελούσα?

Ή μήπως όταν με πληροφόρησαν ότι ο Χριστιανισμός δεν αναγνωρίζει τους ομοφυλόφιλους, αλλά το Βατικανό και οι πλείστες ιερατικές σχολές σφύζουν από «κρούσματα» ομοφυλόφιλων…? (κοινώς αν δεν …δεν δικαιούσαι να πεις Χριστός Ανέστη?)

Ο Αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω (μην σπρώχνεστε όλοι θα χωρέσουμε)…

(τα πάραπανω γράφτηκαν με αφορμή την μονόλεπτη παραμονή μου στο site http://www.believe.gr/ )

Βουλευτικές το ανα-γνωσμαν.

Εξηγήστε μου σας παρακαλώ:

Σε λιγότερο από μια βδομάδα θα έχουμε εκλογές. Εκεί θα δούμε εάν εκείνα τα βλέμματα που είναι στραμμένα στα κατεχόμενα εδάφη μας και οι ευσεβείς πόθοι για ισότητα, αλληλεγγύη, αγάπη, στήριξη, και άλλα προεκλογικά ουσιαστικά, θα φέρουν αποτέλεσμα.

Εγώ άλλη απορία έχω.

Θα φύγουν από τα billboards οι επαγγελματικές πόζες, τα ανέμελα μαλλιά στον αέρα, το κάστρο της Κερύνιας, οι δασκάλες, οι ηθοποιοί κτλ σωστά? Διότι έχουν ολοκληρώσει το σκοπό τους. Είτε έχουν δουλέψει στο υποσυνείδητο του κάθε μέσου Κύπριου (και τα μυαλά στα κάγκελα) και έχουν βγάλει τους εικονιζόμενους βουλευτές, είτε έχουν απλά φάει τα λεφτά των εικονιζόμενων που νόμιζαν ότι λίγο make up, λίγο marketing campaign, και ένα shopping excursion για καλά ρούχα στον Timinis Stores, θα τους εξασφάλιζε μια θέση στη βουλή.

Στη θέση αυτών των διαφημίσεων στα billboards …. τι θα βάλουν?

Μήπως θα βάλουν κάνα ευχαριστώ αυτοί που θα βγουν? Ή κανένα χέσε μέσα αυτοί που δεν βγήκαν?

Τελικά η μόνη ένεση που χρειαζόμαστε στην οικονομία είναι εκλογές! Ευτυχώς έρχονται και οι Δημοτικές, γιατί οι διαφημιστικές θα είχαν σοβαρό cash flow issue. Λέμε τώρα...

Υ.Γ. Η συγγραφή του παρόντος κειμένου διακόπηκε 2 φορές:

1. Την πρώτη φορά τηλεφώνημα από γραφείο Χ’ υποψήφιου βουλευτή για να με ενημερώσει η εξ Ελλάδος τηλεφωνήτρια (με την απίστευτη γρηγοράδα στην ομιλία, αποτέλεσμα των Didacta Distant Learning), ότι θα βρίσκεται στο τάδε σημείο ο Κος Ντάχτιριντι και θα χαρεί να με δεi (σημ. τον Χ’ δεν τον ξέρω ούτε εγώ, αλλά ούτε και η μάνα του).
2. Τη δεύτερη φορά, η μη ελληνόφων τηλεφωνήτρια (βλέπε eastern block) του Ψ’ υποψηφίου βουλευτή να με ενημερώσει (με την απίστευτη αργή eastern block προφορά που θα ζήλευε κάθε γύφτοπούλα που πουλά σι-ντι κοπιες της Πίτσας Παπαδοπούλου από το Datsun του παππού της σε κάθε πανάϋρο στις φοινικούδες) ότι ο Κος Ντιριντάχτα θεωρεί τη ψήφο μου πολύ σημαντική. (σημ. τον Ψ’ δεν τον ξέρω ούτε εγώ, ούτε η μάνα του, ούτε και η eastern-block-wannabe-giftogirl τηλεφωνήτρια).

Φταίω που νιώθω ηλίθιος? Οϊ πέτε μου!!!

Οι Κουμπάροι (a.k.a Η Κόρη μου Νο.2!!!)

Τάπα και προηγουμένως: είμαστε κυπραίοι ξερόλες και δεν μπορούμε να δούμε τον καλλύτερο μας (βλεπε ανάρτηση Η Κόρη μου Νο.1)

Αφού μας φλομωσανε με τις μακακιες τους και τις υποτιμήσεις τους (η Ελληνική οικονομία κερδίζει hands down πάντως) ήρθαν τα κοκοράκια! Και εκεί έγινε το έλα να δεις...

Enter κουμέρα νουμερο ενα (σ.σ. διότι ως καλός κυπραίος έχω πολλους κουμπάρους και κουμέρες – watch this space). Οι συγκεκριμένοι όμως δεν παίζονται. Ψυχούλες, μην με παρεξηγάτε, αλλά σαν ξεκινήσει το βιολί για το πόσο υπέροχοι είναι αυτοί/η ζωή τους/τα αυτοκίνητα τους/ τα ρούχα τους/ ο γιος τους...

Πρόσφατα είχαμε την τύχη να δούμε ξανά αυτό το repeat σε μια επίσκεψη άνευ λήξεως και προηγουμένων. Διότι για πολλοστή φορά ακούσαμε ότι ο κανακάρης γιος τους 4 ετών:

·         Τραγουδούσε ολόσωστα, δυνατά και καθαρά το μπάρμπα μπρίλιο και την ωραία πεταλούδα από ετών 2 (στη Eurovision θα πάνε του χρόνου όταν θα δείχνει αντράκι)

·         Έτρωγε μόνος του όλο το φαγητό στο πιάτο του από ετών 2 και μισό (το μισό για να μην πιάνει το μάτι)

·         Έβαζε / Έβγαζε μόνος του τα ρούχα του απο 2 ετων και μισό (είπαμε...μάτι)

·         Παίζει μόνος του ήσυχα …και προκομμένα (αυτή την προκοπή ρε γ**** δεν την καταλαμβαίνω)

·         Πάει μόνος του τουαλέττα (μη χέσω δηλαδης...)

·         Έκανε το σταυρό του και προσκηνούσε στην εκκλησία όλες (μα όλες σου λέω) τις εικόνες

(μουντζα)

(και ξανα)

Πραγματικά σε κάνουν να αισθάνεσαι ντιπ βλακας και μαζί και όλο σου το σοϊ (εξαιρείται το πεθερικό σοϊ – αυτό ήταν από ανέκαθεν). Και ερωτώ ο καημένος, γιατί? Why me? Διότι:

Ούφφου 1 – τους κουμπάρους δεν τους διάλεξα εγώ, τους διάλεξε η γυναίκα μου, οπόταν γιατί να θυματοποιείται η κόρη μου? Γιατί δεν κονταροχτυπιούνται οι δύο κουμέρες για το ποια έχει την πιο ακριβή τσάντα όπως η κάθε καλοαναθρεμμένη λευκωσιάτισσα (and our brains at the kagellation)?

Ούφφου 2 – προ Κανακάρη, τα πλάσματα ήταν  normal. Μετά Κανακάρη έγιναν η Julie Andrews σε Mary Poppins και Sound of Music μαζί. Πόσο να αντέξει το πλάσμαν?

Ούφφου 3 – τι σου φταίει το καημένο το μπομπιράκι ετών 4, και ανάγεις την ζωή του σε best seller? Τι?

Και εκεί  που οι κουβέντες τους συνεχίζονταν, και δεν μας άφηναν να πάρουμε αναπνοή πήρα τις εξης αποφάσεις δικτατορικά για την πουρέκκα μου (manifesto – type):

• Αν της αρέσει η μουσική θα την στείλω ιδιαίτερα, αν έχει joker/poker face θα την γράψω σε σχολή θεάτρου, αν της αρέσει το μπαλέτο θα την γράψω στην φίλη μου που έχει σχολή χορού ..... Αν δεν θέλει τίποτα από τα ερεθίσματα που θα την υποβάλλω, θα την αφήσω ήσυχη να βρεί το ταλέντο της οποιο κι αν είναι αυτό (δέχουμαι τζαι νυχού).
• Θα την ενθαρύνω να τρώει αυτό που θέλει και όταν το θέλει, και όχι να εφαρμόσω συσσήτιο στο σπίτι μου. Πάντα όμως με σωστό τρόπο και χωρίς τα πολλά γλυκά. Με μέτρο!
• Θα την ντύνω θα την ξεντύνω και θα την ξεσκατίζω μέχρι τα pampers να μου γίνουν μια αποκρουστική ανάμνηση. Και όποιος άλλος μου πει ότι 2χρονο ξέρει να πηγαίνει στη τουαλέτα μόνο του, να του κλείσω μια ώρα στον φίλο  μου τον Χρύσανθο στο Sigma να πάει να τα πει, να τον βάλουμε στο SigmaLive.com, να τον βάλουμε και στο YouTube.com (να κάνει και διαφήμιση GAP άμα λάχει να ‘ούμε) ως ο πρώτος γονιός που έμαθε τη χέστρα στο 2χρονο του.
• Καλύτερα η κουκλάρα να κάνει σαματά και να ξέρω ότι αναπνέει, και όχι να αναρωτιέμαι εάν το αποβλακωμένο ύφος της είναι μέρος του χαρακτήρα της. Μωρά θέλουμε σε αυτή την ηλικία, όχι ακαδημαϊκούς λέκτορες.
• Εθνικούς Ύμνους και Θρησκευτικά Σύμβολα: κανένα μα κανένα πρόβλημα εάν η κόρη μου ετών 20 μου λέει hare Krishna (σ.σ. στο μουσουλμανισμό κολλώ, sorry). Όλα είναι μια άποψη. Το ίδιο και η θρησκεία. Και όποιος μου πει ότι ο Χριστιανισμός είναι ο μόνος τρόπος εκφρασης της ανώτερης δύναμης και θρησκευτικής κατάνυξης, έχει πολλή δουλεία να κάνει δίοτι πρόκειται για αξεπέραστα ακαλιέργητο νού.
• Η λέξη προκομμένα διαγράφεται από το λεξιλόγιο της οικογένειας μου λόγω μη ικανοποιητικής ερμηνείας!

Fast forward στην πρόσφατη επίσκεψη της κουμέρας με το μωρό θαύμα. Ακουγαμε τα κοκοράκια να μας λεν la Vida e Bella – avec l’ enfant extraordinaire, και εκεί που έπαιζε ο μπομπιρας ετών τεσσάρων, παραπατάει, πέφτει πάνω στο τραπεζάκι, και ρίχνει το green tea organic της κουμέρας πάνω στο παντελόνι του. Η αναφώνηση ήταν άμεση: «Αααου, μάμμα εσιόνοσα τα πά’ στα ποϋνάρκα μου τζαι κρούζει». Άπταιστη Κυπριακή (όχι μαλακιες).

Μετά απο το shock απο το στωικό comment του κανακάρη (η κουμέρα δηλαδής), λεώ στην πουρέκκα (ετών 3 ½ ) να φέρει ένα χαρτομάντηλο στον δοκτωρ ποϋνάρη και να το δώσει στην mamma mia του να τον σκουπίσει. Μην θελοντας να αφήσω την ευκαιρία, αναφώνησα κι εγώ: «Δεν πειράζει κουμέρα, μωρά είναι...ΘΑ ΜΑΘΟΥΝ».